بایدها و نبایدهای بازی بچه‌ها در آپارتمان

متن کامل خوانده شد. پر از تنقاض، هم حق بچه نوشته شده و هم آسایش همه همسایگان. و البته نکات ریز متن، بیشتر تاکید به آرامش در آپارتمان دارد. به نظر بد نیست، متون اصلی مربوط به بازی روزانه بچه ها خوانده شود و بعد دستورالعمل شبیه به این درج شود. نوشته به نحوی هست که می گوید برای حس تازگی حق شما هست در باران بروید، اما سلامت شما در این است که خیس و مرطوب نشوید!!
به نظر، تعیین ساعات استراحت بزرگسالان معقول تر هست تا ساعات بازی بچه ها.در متن هم اشاره ای شده. همانطور که رفت و آمد به واحد،پارکینگ، استفاده از مشاعات،کار روزانه هر فرد، جزو حقوق ایشان هست و باید تنظیم شود، بازی هم جزو برنامه ضروری و قطعی بچه ها هست. تعیین 1-2 ساعت زمان بازی، برای بچه ای که در محدودیت دائم هست، نتیجه ای جز والدین عصبی در آینده نیست. مثل همین هایی که الان هستند.
خدا رحمت کنه، صاحبخانه ای بود که خانه بزرگی و حیاط داری داشت، و شرط اجاره رو، وجود کودک خردسال قرار داده بود و به خانواده بدون کودک اجاره نمیداد. چون با وجود سر و صدای بچه ها و گاهی فشار عصبی، اما حضور این نعمت های خدا، باعث تلطیف روح بزرگسالان و خصوصا افراد مسن میشه. بزرگسالی که نتونه خودشو کنترل کنه، چه انتظاری از بچه دارن که کنترل کنه و کنترل بشه؟
بله، مواقعی هست، بیماری احدی از همسایگان،شرایط خطرناک قطعی برای کودکان و… وجود دارد که نطارت والدین و یا محدودیت نیاز هست.در غیر اینصورت، طبق قوانین بین اللملی حق کودک بازی هست. به صرف سر و صدا امکان محدودیت نیست.